Σας παραθέτουμε την εναρκτήρια ομιλία του Προέδρου Συνδέσμου Καταδρομέων & Ιερολοχιτών Μακεδονίας, Αντγου ε.α Μήττα Δημήτριου και σε σύντομο χρονικό διάστημα θα κοινοποιηθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα των ομιλιών που πραγματοποιήθηκαν την 10 Ιουνίου 2017 στη ΛΑΦΘ στα πλαίσια της Ημερίδας Ειδικών Δυνάμεων με θέμα ” Κύπρος 1974. Επιχειρήσεις Δυνάμεων Καταδρομών κατά του ΑΤΤΙΛΑ “.

ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ ΕΙΔ.ΔΥΝΑΜΕΩΝ

 Αντγου ε.α Μήττα Δημήτριου,  Προέδρου του Συνδέσμου Καταδρομέων και Ιερολοχιτών Μακεδονίας

κ. Δκτά του Γ’ ΣΣ/NRDC-GR,

κ. Περιφερειάρχα,

κ. Πρόξενε της Κύπρου,

κ. Βουλευτές,

κ. Πρόεδροι των Λεσχών κ Ενώσεων,

Αγαπητοί Σεβαστοί Στρατηγοί,

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Αγαπητοί Καταδρομείς,

Αγαπητοί προσκεκλημένοι,

Κυρίες κ Κύριοι,

Σας καλωσορίζω στη σημερινή μας εκδήλωση και σας ευχαριστώ για την παρουσία σας. Ο Σύνδεσμος Καταδρομέων και Ιερολοχιτών Μακεδονίας σε συνεργασία με τη Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών διοργανώνει σήμερα μία ημερίδα, αφιερωμένη στους Καταδρομείς που έδωσαν άνιση μάχη με τα δεδομένα, σε μία ιδιαίτερα ταραγμένη ιστορική περίοδο για τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης των ειδικών δυνάμεων της πατρίδας μας.

Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή και σπάνια, ή ίσως μοναδική ευκαιρία, να φιλοξενούμε σήμερα ως ομιλητές, πολεμιστές, τότε διοικητές μονάδων και τμημάτων Καταδρομών.

Σήμερα θ’ ακουστούν και ανέκδοτες αφηγήσεις που αφορούν στις αποστολές και το έργο των Μοιρών Καταδρομών, οι οποίες αντιμετώπισαν τις τουρκικές δυνάμεις εισβολής στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, που παρακολουθούμε με συγκίνηση και βουβό πόνο να επιστρέφουν τυλιγμένα με τη γαλανόλευκη τα απομεινάρια αυτής της τραγωδίας, έχουμε ανάγκη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να στρέψουμε το βλέμμα και τη θύμηση πίσω.

Πριν από 43 χρόνια, τότε που κάποιοι συνάδελφοι, αδέλφια μας από τη μεγάλη οικογένεια των Ειδικών Δυνάμεων της Κύπρου και της Ελλάδος, επέλεξαν να πορευτούν στον ανηφορικό δρόμο του χρέους και της τιμής. Σε μία φάση οριακή της ζωής τους, αψήφησαν τους αριθμούς, τα δεδομένα, την ύλη, τις προβλέψεις, τα πάντα κι έκαμαν πράξη τον όρκο τους.

Σήμερα που τα πάντα γύρω μας κλονίζονται, που οι αξίες και τα ιδανικά περνούν σε δεύτερη μοίρα και οι λαοί αυτοπροσδιορίζονται από την οικονομική τους επιφάνεια και ευρωστία, έχουμε ανάγκη να αντλήσουμε δύναμη από ανθρώπους που  ομολόγησαν πίστη σε έναν ηθικό κώδικα αξιών, που σήμερα φαντάζει αδιανόητος για τους πολλούς.

Ο μεγαλειώδης κι απαλλαγμένος από κάθε υστεροβουλία αγώνας τους για την ελευθερία, τις αξίες και τα ιδανικά του Έθνους μας, δεν έπαψε ποτέ να μας κάνει υπερήφανους. Δεν έπαψε ποτέ να λειτουργεί ως έμπνευση και κίνητρο.

Γιατί με τη στάση ζωής που κράτησαν και την θυσία τους, δίδαξαν σε όλους εμάς τι σημαίνει πνεύμα και δόγμα εθελοντισμού για προσφορά στην Πατρίδα.

Αυτοί που ξεπέρασαν κάθε ανθρώπινη αδυναμία, αψήφησαν κάθε κίνδυνο και ρίσκαραν την ίδια τη ζωή τους, για τη μία και μοναδική ευκαιρία που τους δόθηκε, να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στην Πατρίδα, όταν αυτή τους το ζήτησε.

Ποιοι ήσαν αυτοί οι «υπεράνθρωποι» που μπροστά τους όλοι εμείς φαινόμαστε και νιώθουμε μικροί και ασήμαντοι; Γιατί νιώθουμε την ανάγκη να βάλουμε ξανά σε τάξη τις αρχές και τα πιστεύω μας;

Αυτοσυστήνονται με λόγια απλά και συνάμα τόσο μεγαλειώδη, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές που θα ακούσουμε σήμερα.

Εδώ και σαράντα τρία χρόνια ψάχνουμε να βρούμε και να αναλύσουμε με κριτήρια πολιτικά, κοινωνικά και στρατιωτικά, όλες τις παραμέτρους που οδήγησαν σε μία μεγάλη τραγωδία. Σε μία απώλεια χωρίς προηγούμενο.

Και κινδυνεύουμε να παρανοήσουμε και να χάσουμε τελείως το πραγματικό μήνυμα αυτής της επιχείρησης. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι λίγοι, οι πρόθυμοι και ικανοί,  ξεπλήρωσαν στο ακέραιο το χρέος τους προς την Πατρίδα, ως πιστοί και φιλότιμοι στρατιώτες.

Άλλωστε τι είναι νίκη;

Όταν είσαι λησμονημένος ή παραμελημένος ή σκοπίμως εκμηδενισμένος και μειδιάς εσωτερικώς περήφανος διά την ύβριν. Αυτό είναι νίκη.

Όταν ποτέ δεν αρέσκεσαι να περιαυτολογείς ή να απαριθμείς τα κατορθώματά σου ή να επιδιώκεις επίμονα επαίνους, όταν δύνασαι αληθώς να αρέσκεσαι να είναι άγνωστος. Αυτό είναι νίκη¨ όπως έγραψε και η εφημερίδα των ΛΟΚ τον Απρίλιου του 1949.

Στην άλλη άκρη του προορισμού της η Α’ ΜΚ, στη μαρτυρική μεγαλόνησο, αντάμωσε τους Ελληνοκύπριους Καταδρομείς. Ένωσαν τις δυνάμεις, τα θέλω, τα πιστεύω, τις αρχές και τις αξίες τους, και μας παρέδωσαν μαθήματα υπέρβασης κι εθνικής αξιοπρέπειας.

Κι αν το αποτέλεσμα του αγώνα τους δεν ήταν αντάξιο της δικής τους υπερπροσπάθειας, εκείνοι (εσείς) οι υπέροχοι Καταδρομείς παρέδωσαν σε όλους εμάς ένα πολύτιμο μάθημα ευσυνειδησίας, στρατιωτικής πειθαρχίας, περιφρόνησης του κινδύνου και φλογερής φιλοπατρίας.

Όπως έγραφε και ο Λορέτζος Μαβίλης στο ποίημά του «εις την πατρίδαν»:

«Μον’ οι Μαραθωνομάχοι

δεν σ’ εδόξασαν πατρίδα

Δεν σ’ εδόξασαν μονάχοι

Οι τριακόσιοι του Λεωνίδα

Εβάσταξαν τα παιδιά σου

Όμοια ακλόνητοι κ’ αγνάντια

Στων οχτρών την άγρια φόρα.»

Σήμερα, έχουμε καθήκον ιερό να στρέψουμε το βλέμμα ταπεινά στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού μας και να τους ευχαριστήσουμε, για όσα έκαμαν, όσα μας έμαθαν κι όσα μας άφησαν ως παρακαταθήκη. Όσα μας μάθατε οι τότε πολεμιστές, οι σημερινοί ομιλητές.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τους καταδρομείς – πολεμιστές της Κύπρου να μιλήσουν.