Το παρακάτω κείμενο είναι του έφεδρου Καταδρομέα – Αλεξιπτωτιστή Άγγελου Παπαγεωργίου, μέλος του Δ.Σ του Συνδέσμου ΚΔ & Ιερολοχιτών Μακεδονίας (Β. Εφόρου Αθλ. Δραστηριοτήτων)
Απόψεις ενός εφέδρου καταδρομέα σχετικά με τις λέσχες – συλλόγους εφέδρων καταδρομέων την σήμερον ημέρα. Πολλοί είναι εκείνοι που μετά από τη θητεία τους, επιλέγουν να στελεχώσουν κάποιον σύνδεσμο εφέδρων, με σκοπό να αναπτύξουν τις γνώσεις τους θεωρητικά και πρακτικά, με αποτέλεσμα την ενεργό συμμετοχή τους εν καιρώ ειρήνης αλλά και πολέμου εάν απαιτηθεί. Παλαιοί αλλά και νεότεροι καταδρομείς , έφεδροι αλλά και στελέχη εν αποστρατεία, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να κρατήσουν ψηλά τον πράσινο μπερέ. Μικρές ομάδες στα βουνά, εκπαιδεύονται σε τακτικές ανορθόδοξου πολέμου, ορεινό αγώνα, πορείες και άλλα αντικείμενα, όπως έπραξαν στην θητεία τους. Άνθρωποι γεμάτοι όρεξη και ενέργεια, για δράση και εκπαίδευση και με μεγάλη αγάπη προς την πατρίδα. Πολλοί όμως και εκείνοι, που συμμετέχουν απλά και μόνο για να κάνουν το κομμάτι τους, για την αυτοπροβολή τους και για να έχουν να λένε στον κόσμο ότι κάτι κάνουν για να δεχτούν τα « συγχαρητήρια ». Αυτοί υπάρχουν παντού. Σε όλους τους συλλόγους – συνδέσμους. Άνθρωποι με απωθημένα και όχι με τόση όρεξη για το κάτι παραπάνω. Άνθρωποι που η προσωπική τους εικόνα, η αυτοπροβολή, τους ενδιαφέρει περισσότερο από τον σκοπό, με αποτέλεσμα να χαλάει το σύνολο. Αμέτρητα διακριτικά και σήματα κοσμούν τα χιτώνια τους, ενώ η πράξη των λεγομένων τους δεν υπάρχει. Θα μου πει κάποιος…«Χρειάζονται και αυτοί.. » Δεν διαφωνώ. Χρειάζονται στο τι όμως; Στο να μας κάνουν να γελάμε; Το θέμα είναι ότι σε έναν σύλλογο – σύνδεσμο, κάποιος που δηλώνει μέλος, πρέπει να προσφέρει εθελοντικά και να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί, ώστε μια άσκηση, μια δράση, μια εκδήλωση να είναι επιτυχής, χωρίς να περιμένει να τον συγχαρεί κάποιος προσωπικά. Είδαμε μια ομάδα εφέδρων καταδρομέων στα δύο συλλαλητήρια για τη Μακεδονία. Ο καθένας φόρεσε ότι διακριτικό βρήκε μπροστά του… για την εικόνα, για να φανεί. Είναι αυτό που λέμε «ότι δηλώσει κανείς είναι». Στους μπερέδες και στα καπέλα υπήρχαν πουλάδες και άλλα διακριτικά. Το κάθε διακριτικό έχει συγκεκριμένη θέση. Δεν είναι αντικείμενο διακόσμησης, ούτε προβολής. Ο Καταδρομέας πρώτα απ όλα τα έχει καλά με τον εαυτό του και το τι είναι ….. πρώτα απ όλα μέσα του. Το ερώτημα μου σε όλο αυτό το θέμα είναι το εξής. Θα πρέπει να κάνει κάτι ο κάθε σύλλογος – σύνδεσμος ώστε αυτά να μην επιτραπούν; Θα πρέπει τα ίδια τα μέλη να απομονώνουν τέτοιους ανθρώπους που μόνο ζημιά μπορούν να προκαλέσουν στο σύνολο; Θα πρέπει νομίζω, να ληφθεί πιο σοβαρά το θέμα της εφεδρείας και της εικόνας που βγάζει προς τα έξω στην κοινωνία……
Άγγελος Παπαγεωργίου, έφεδρος ΚΔ- Αλεξιπτωτιστής
